De oude wereld, de nieuwe wereld

Aangezien het leven in deze maatschappij is uitgedraaid op jezelf vernederen voor een handjevol euro´s, een wat saaie aangelegenheid waarin het enige avontuur is Het Nieuwste Merk™ te kopen, levenloos te absorberen wat er op onze telefoons voorbij scrollt en onze al zo korte dagen aan ‘werk’ op te slijten tot we alle zin verloren zijn – valt de plicht aan elk resterend mens met een aandachtsspanne langer dan twintig seconden om onvrijheid af te zweren, en de status-quo – het beest – glimlachend en opzettelijk tegen de haren in te strijken!

Jaja! Luister goed, influencers, marketeers en SCRUM-meesters, jullie die je doodververvelen en degene die zich dood (laten) werken:
Wij kondigen de redding aan: het grootste project ooit! De Collectieve Vrijstaat!

Spijtig genoeg moeten we meedelen: met de BV Nederland is het niets geworden!
Gegokt en verloren, laten we maar zeggen. Jammer zeg! Blijkbaar houdt niemand van asfalt, van eenzame flats en 60-urige werkweken. Blijkbaar houdt men van natuur, ondeugende lol, en samenleven!

Zullen we het dan maar opnieuw doen?
Hierbij starten wij de Collectieve Vrijstaat!
Vanaf het moment dat deze letters verschijnen begint de nieuwe realiteit. Van polders, duinen en bossen tot diep in dorp en stad bouwen collectievelingen aan de Ondeugende Vrijstaat: Ontmoetingsplaatsen voor de nieuwe wereld, vol frivole, krachtige, en collectieve mensen.

Bíjna!
We verklappen geen geheim als we zeggen: De moderne mens – het is er het wat sneu mee gesteld. Hoeveel geschiedenis we niet al achter de rug hebben, anno 2022 leeft de nog-niet-ondeugende mens (ieder mens kan natuurlijk ondeugend worden) nog steeds in oorlog met de Natuur en elkaar. Het lijf dagelijks krom getrokken door de sloophamer en de bureaustoel leeft ze óp asfalt en tússen beton. Tijd heeft ze met oog op ‘de carrière’ nauwelijks nog. In uren uitgerekend ligt ze meer onderuit voor een scherm dan op (of onder) elkaar (gemiddeld drie uur en dertig minuten).
Haar vriendschappen en hobby’s zijn door het weinige gebruik verdroogd.
Hetzelfde geldt voor de fantasie. Onuitgedaagd, gevangen binnen de consumptiemaatschappij is ze akkoord met het idee dat ‘wat mooi is’ al jarenlang door winst-zoekende algoritmen en catalogi wordt bepaald, dat ‘wat goed is’ gemeten wordt in geld, en dat ‘wat belangrijk is’, door de media-redacteuren gemeten wordt aan het aantal views, tot alleen holocaustontkenners en kattenplaatjes de voorpagina van onze (online) kranten versieren.

JA, dit systeem heeft maar één treurig doel: het wil wat mooi/goed/belangrijk is vervangen door wat verkoopt. In democratie is het niet geinteresseerd: Elke dag opnieuw spendeert het zijn miljoenen aan influencers, shows en advertenties – de propaganda waarmee dit systeem de verlangens van de moderne mens weet te programmeren. Met succes. Wat collectief was (reizen, met mensen naar de film, het leven op straat) heeft het Spektakel individueel gemaakt (privéauto’s, netflix, gamen, thuis). Wat de mens vervulling geeft – máken, kóken, leren – wordt elke dag door het Spektakel opgezogen en afgepakt tot we, lui en afhankelijk gemaakt, alleen nog maar kunnen kópen, bestéllen, góóglen. Wat volgt? Denken en spelen – een oneconomische bezigheid – kan de moderne mens ten gevolge hiervan nauwelijks nog. Waar het verstand en de creativiteit zou moeten zitten ligt een onaangetaste droge noot, door mediafeeds en clickbait doorbakken. Politiek ontheemd en stupide gemaakt is de Nederlander los zand, door politieke putjesscheppers en digitale demagogen makkelijk te beïnvloeden. Dromen heeft de moderne mens allang niet meer. Als ze al droomt treden daar slechts Bekende Figuren op. Idolen van de moderne mens zijn Musk (Elon), Koning Alexander (Speedboat Willem), en degene verdere figuren die op de voetbalplaatjes verschijnen die de buurtkinderen voor de Albert Heijn bietsen, de kleine spectaculairen in opleiding.

Dit systeem vormt een vijandschap tegen gemeenschap, tegen gratis, tegen samen delen.
Dit systeem verwart, vereenzaamt en verarmt.

De Ondeugende Mens

Heeft de mens, door de spectaculaire modder wadend, nog antwoord op de ideologie van de koopjes-jager/verzamelaar? Is er leven naast een maatschappij die zo ver van de menselijke essentie staat?

Zeker!
Onder het tapijt van de geschiedenis is een nieuw mens gegroeid: De Ondeugende mens! De Ondeugende mens is frivool, vindingrijk, actief en krachtig. Ondeugende mensen wachten niet tot de post-kapitalistische wereld aan de deur verschijnt – zij gaan naar haar op zoek, en deinzen daarbij niet terug voor een spelletje met de machthebbers. Optimistisch en schaamteloos breken wij dit systeem af via geweldloze, prachtig provocerende streken en bouwen er de collectieve wereld terug. We doen aan groepjesvorming. Aan rondhangen. Het ABCD van het Collectief is dan ook: Aandikken, Bemodderen, Creëren en Dollen. Ze doet niet aan competitie of rangorde. De futiliteit van dit systeem doorziend (en denkend aan een andere manier van leven), leest ze, denkt ze, en laat ze zich door geen mediadier beetnemen. Binnen de tempel van verlichting (de Collectieve Vrijstaat), broedt het op plannetjes om de vrijheid uit te breiden. De ondeugende weet dat koninkrijken komen en gaan, en gezag niet vanzelfsprekend is: Ze vertrouwt politie en wet in zoverre dat ze de moraal weerspiegelen: niet altijd. Tegen de individualisering in bouwt ze aan gemeenschap. Ze realiseert nieuwe tuinen en organiseert feesten. Werken wil ze graag. Werken onder spectaculaire (valse, repressieve) voorwaarden niet. Ze weet: alle welvaart is een gemeenschappelijke prestatie. Delen is dus vanzelfsprekend, net zoals dat de Ondeugende weet dat hij/zij/x een functie is van sociale wortels en geconsumeerde media. De Ondeugende probeert de ziel dus zo hygiënisch mogelijk te houden door alle advertenties in zicht met verf te bekladden. Niet verslaafd aan kopen is ze altijd in om iets ondeugends te doen; de nieuwe wereld te stichten.

Collectieve Vrijstaat

JA, de consumptiemaatschappij wordt door iets ondeugenders vervangen! Wij zijn tegen de tijd. De andere zijde van de munt. Vóór gemeenschap, vóór gratis, vóór samen delen, voor provocatie. De ondeugende mens plant bomen omdat vlak bij parasols worden verkocht. De ondeugende mens leeft tussen het groen en het water. Ze zoekt naar het strand onder het asfalt.

De Ondeugenden zijn er niet op uit om posities te bemachtigen: de Ondeugenden zijn erop uit een ander systeem te bouwen. Warm naar de andere ondeugende blijft ze koel in de strijd, haar prooi stilletjes observerend voor ze aanvalt. Collectief Ondeugend zal blijven provoceren tot de Spektakelmaatschappij niet meer is. Alle Ondeugenden worden automatisch lid van de Vrijstaat, waar ze met liefde worden verwelkomd een ondeugende bijnaam krijgen en job naar keuze.

Wat te verwachten?
Iedere fabriek wiens uitstoot niet per direct wordt gestopt zal zijn schoorstenen met bloemkolen gevuld zien. Een team van honderd ondeugende zal de term ‘beroepskeuzetest’ uit elk woordenboek knippen, zoals ook elke vorm van advertentie op professionele wijze onklaar wordt gemaakt/uit de publieke ruimte wordt geknipt. Op onze meest ondeugende nationale feestdag (1 april) worden in elke straat een set laptops klaargezet, en na het gezellig DDOS’en van alle socialmedia-platformen barst er een carnaval uit waaruit men pas drie dagen later weer ontwaakt. Kan dat? Ja! Die tijd is er. Door automatisering is de werkweek is van 36 naar 6 uur gegaan. Bedrijven zijn van een dictatoriaal regime (de baas bepaalt) naar een democratische gegaan (alle werknemers bepalen). De kloktijd wordt afgeschaft en alle artikel 461 borden (verboden toegang voor onbevoegden) worden verzameld en omgesmolten tot aluminium middelvinger op het centrale plein, om onze nieuwe vrijheid te vieren.

Doe mee. Meld je direct aan.